Sabah 7'de Ataturk Havalimani'nda olma kaydi ile maceramiz baslamis oldu!
Ailem ve arkadaslarima son kez el sallarken ne kadar buruktum anlatamam Ama hayat; bir sey bitmeden yenisi baslamiyor degil mi?
Hadi bakalim, yolum acik olsun diyip ucaga bindim. Yanima cok tatli bir adam ve kucuk oglu oturdu. Allahtan arada sohbet ettik ki benim '9 ay nasil gececek, neler yasayacagim, aileni arkadaslarimi cok ozleyecegim,..' seklindeki tedirginliklerimi dusunmeme cok firsat kalmadi. Inis vakti geldiginde valizleri nasil tasiyacagim sorusu beni tedirgin ediyordu. Cunku bu sefer yanimda sevgili D. ve B. yoktu:(
NOT: Yanimda oturan adamin kuzenin adi da benimkiyle ayniymis. Hatta evlendikten sonra kocasinin soyadini alinca soyadimiz da ayni olmus. Dunya ne kadar kucuk...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder